Alove! Alove! Alove!

Het carnavalsweekend staat weer voor de deur. De die-hard carnavalist is zich al sinds 11 november zich aan het voorbereiden, de herren -en damensitzungen zijn inmiddels achter de rug. De feestjes op het werk en/of school zullen vandaag en morgen voor dolle pret zorgen en om o.a. de drukte een beetje te spreiden, zijn er ook al wat optochten in verschillende dorpen door de straten geweest.

Het carnavalsfeest is mij – geboren in Breda en opgegroeid in Limburg – als het ware met de paplepel ingegoten. Als kind mee naar de optocht kijken, vervolgens het café in met grootouders, ouders, familie, vrienden, buren. Zodra ik oud genoeg was gingen we naar een grote zaal, het ‘kindercarnaval’, waar ouders konden drinken en kinderen konden rennen en dansen.

Als jonge tiener ging ik dan s’avonds met vrienden naar zulke zalen en vanaf mijn 16e gingen we naar de discotheek, of doken we de caféetjes in. Ik kan je vertellen, dat verliefd worden op een geschminkte stoer uitziende arabier de volgende dag eh…niet zo romantisch meer voelde, zullen we maar zeggen 😉

Met mijn manneke ook een aantal jaren carnaval gevierd; met een groep vrienden de optochten bekijken, voordat die was afgelopen al in een café belanden en tot diep in de nacht dansen en drinken – mijn favoriete drankje in die tijd was wodka-jusd’orange of bessenjenever met 7up – en vervolgens nog een friture of shoarmazaak induiken.

Studentenfeesten op vrijdagmiddag, vier dagen de stad in, aswoensdag, naar het bal voor de kastelijns op donderdag en de vrijdag nog een keertje ‘om het af te leren’.

Dit slaapmonster heeft er geen problemen mee om aansluitend aan zo’n dolle nacht tot diep in de middag in bed te liggen. Mijn manneke begon zich steeds meer eraan te ergeren, dat hij een groot deel van de dag ‘kwijt’ was. Mij begon het steeds meer te storen, dat ik zoveel alcohol naar binnen goot.

Ik stopte met het drinken van alcohol en heb nog een aantal keer zonder gecarnavald. Meestal met drie dezelfde mannen op stap en ik vond het geen probleem om dan de bob te zijn. Zonder alcohol kan ik ook goed feesten 😉 Of het de leeftijd was, de overgang naar een andere fase in ons leven, iets anders (bv het meeslepen van dronken mensen naar huis, gaat ook wel steeds meer irriteren, of all of the above….Ineens hadden we geen zin meer in het carnavalfestijn.

De sfeer werd vaker wat grimmiger om je heen; geheel onschuldig per ongeluk tegen iemand aan dansen, het glas van een ander per ongeluk van de bar pakken, werd steeds vaker gezien als een misdaad. Jonge kinderen die onder de voet werden gelopen door dronken mensen, of nog in het café rond hingen op een tijdstip dat echt niet meer geschikt voor ze is. De lol ging er steeds meer vanaf.

We nemen dus al een aantal jaren niet meer deel aan carnaval en we missen het nog steeds niet. Ik lees op internet, dat er steeds meer politie moet worden ingezet gedurende deze feestperiode.
Ook vraag ik me af, hoeveel mensen het nog vieren (zelf trouwens ook niet gedaan hoor) vanwege de oorspronkelijke reden.

Misschien wordt het langzaam tijd  voor een nieuwe kreet, die past bij deze tijd. Die helaas ook hoognodig is anno 2016. Geen drie keer Alaaf! meer dus in onze Droomroedel.
Het gevoel om gewoon even ‘alles los te willen laten’, wat ook een van de betekenissen van Alaaf is, begrijp ik echt wel hoor 😉 Een ieder die zich weer in het feestgedruis stort de komende dagen (week), wens ik daarom plezierige dagen toe:

Alove! Alove! Alove!